TERRORYZM POLITYCZNY: sposób walki
politycznej czyli taktyka i strategia dopuszczająca przemoc (tj.
atak z użyciem bomb czy porwania) uznany za skuteczną metodę i
narzędzie niezbędne do realizacji celów politycznych oznaczających
zmierzanie do eliminacji aktualnego ,,status quo”. Terroryzm obecny
jest np. w ugrupowaniach walczących o niepodległość przez
odseparowanie jakiegoś obszaru konkretnego państwa. Do takiego
właśnie celu zmierza/rżała np. baskijska Ezukadi Ta Askatasuna
(ETA) Czarny Wrzesień czyli ekstremiści palestyńscy, Irish
Republican Army w Ilandii. Pokrewną naturę miała wojskowe
zrzeszenie żydowskie Irgun Zwai Leumi na czele z M. Begina walczące
o powstanie w Palestynie żydowskiego Państwa Izael. Wybrane grupy
(lewicowe) wykorzystują anarchistyczne hasła szerząc doktrynę
,,rewolucji światowej” lub ,,zburzenia państwa burżuazyjnego”
a w zamian postulują zbudowanie nieokreślonego ładu. Doktryną tą
posiłkują się takie organizacje jak np. Monterneros w Argentynie
Tupamaros w Urugwaju, Rote Armee Fraktion w Niemczech czy Czerwone
Brygady we Włoszech. Z uwagi na ,,taktykę działania” czy element
rzeczywistości będące celem ataku wyodrębnia się m.in. typologia
na postawie ,,kryterium zobiektywizowanej oceny zamierzeń
strategicznych”. Po pierwsze ,,terroryzm sprawczy bezpośredni”
zachodzi gdy ugrupowanie zmierza do ,,obalenia systemu politycznego”
posługując się konkretnymi rezerwami ludzkimi i materialnymi,
które umożliwiają realizację tego celu. Takim właśnie
działaniem charakteryzował się Front Wyzwolenia Narodowego (FLN) w
Algierii w latach 1954 -1962 kiedy to bolszewicy chcieli ,,obalić
rząd” tymczasowy w Nikaragui. Po drugie ,,terroryzm sprawczy
pośredni” zachodzi gdy organizacja nie chce zdobyć władzy ale
usiłuje tylko zmusić do wprowadzenia określonych przekształceń.
Na ogół terroryści posługują się urozmaiconymi sposobami
działania w stosunku do ,,opinii publicznej” nie zawsze
oznaczające przymus (np. posługiwanie się organizacjami
działającymi zgodnie w prawem). Przykładem, którego są np.
postulaty samookreślenia wspólnot narodowych lub skierowania
ustroju politycznego w stronę decyzji ,,bardziej” prawicowych lub
,,bardziej” lewicowych (jak to się dzieje w przypadku
,,organizacji autonomistów” flamandzkich lub baskijskich czy
francuskiej OAS i Palestyńskiej OWP.) Po trzecie popieranie reguły
,,propagandy przez czyn”. Terroryści są prawie całkowicie
pozbawieni szans na modyfikacje konfiguracji politycznej i związku z
tym walczą tylko o specyficzny przesył ,,informacji” lub też o
samo przedstawienie przesyłu informacji o egzystencji swoistej grupy
zbliżoną doktryną i z pokrewnym tokiem myślowym do, której można
wstąpić manifestując swoją aprobatę. Przykładem takiego
zachowania są ugrupowania propagujące anarchizm. Źródło:
leksykon politologii”., s. 602-603. Autor: A., Antoszewski i A.,
Herbut. Parz na tym blogu również termin ,,terroryzm znaczenie” i
,,terroryzm międzynarodowy.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz
Zapraszam do komentowania