ABOLICJONIZM I JEGO PRZYKŁAD

ABOLICJONIZM: z j. łac. Abolitio oznacza – zniesienie, ruch społeczny w XIX wieku postulujący zaprzestanie niewolnictwa czarnoskórych. Ogólnie abolicjonizm powiązany jest z Stanami Zjednoczonymi i z tamtejszymi grupami, których celem było właśnie zniesienie niewolnictwa. Zjawisko abolicjonizmu obserwowano również w pozostałych państwach tj. Francja czy Wielka Brytania.  W Północnej Ameryce abolicjonizm nasilał się wraz z ogłoszeniem niepodległości krajów wchodzących w skład kolonii brytyjskich. Na początku przeważały racje humanitarne oraz ideowe natomiast najważniejszymi przedstawicielami ruchu abolicjonistycznego były sekty a także odłamy protestantów tj. np. kwakrzy czy metodyści. Pierwsze wystąpienie abolicjonistyczne odbyło się w Germantown (czyli w stanie Pensylwania) w roku 1688, którego organizatorami byli kwakowie. W okresie od 1816 do ok. 1850 roku wskrzeszono wiele zrzeszeń abolicjonistów, które stały się silnymi organizacjami głównie na północy. Natomiast na południu działalność abolicjonistów była znacznie ograniczona w wyniku czego czarnoskóra ludność usiłowała na parlamentach wymusić siłą zaprzestanie niewolnictwa. Przykładem czego jest np. powstanie Nata Turnera w 1931 roku lub J. Browna w 1859 r. Na przełomie lat 1856 1850 abolicjoniści wspierali Partię Republikańską w raz z ich kandydatem na prezydenta A. Lincolna, który opowiadał się za zaprzestaniem procederu niewolnictwa w południowych stanach. W traktacie wojny secesyjnej, 1.01.1863 roku ogłoszony przez prezydenta został dekret o zniesieniu niewolnictwa w Stanach Zjednoczonych, natomiast 18.12.1865 roku pakt o abolicji niewolnictwa wpisano do konstytucji jako ,,trzynasta poprawka” . W Wielkiej Brytanii zniesiono niewolnictwo w 1834 roku, natomiast w koloniach francuskich ok roku 1848. Źródło: ,,leksykon politologii”. autor: A., Antoszewski i A. Herbut.