TERRORYZM MIĘDZYNARODOWY:

TERRORYZM MIĘDZYNARODOWY: działanie terrorystów wpływające na związki międzynarodowe, przemoc zabroniona prawem i zwyczajem. ,,Przemoc stosowana wobec chronionych prawem międzynarodowym (przywódcy rządów, państw, dyplomaci) i miejsc strzeżonych, ambasady, lotnictwa, komunikacji (pociągi, metra). Terroryści uważają go za ,,skuteczny” gdyż: 1) uświadamia o co wojują, 2) formułuje nieograniczone założenia i ,,zagrożenia” wroga, wywołuje ryzyko i strach, 3) jest przyczynkiem rozwikłania kwestii, o które walczą terroryści w zamian za zaprzestanie walk. Terroryzm to cztery kierunki rozwoju: pierwszy przypada na schyłek XIX w. i na XX w.. Działały w tedy organizacje walczące o niepodległość. Drugi to ,,terroryzm skrajnej lewicy” zakorzeniony w nurtach od ,,narodowych socjalistów” po nacjonalizm z II WŚ XX w. Trzeci to lata 60 i 70-dziesiąte XX w. Czwarty to lata 1980 r. i rozwój mniejszości narodowych walczących o prawa (np. Sikhów w Indiach, Ormian w Federacji Rosyjskiej, Kurdów w Turcji). W tedy formuje się kooperacja terrorystów w Europie zach. owocem której był sojusz hiszpańskiej Akcji Bezpośredniej i Niemieckiej Frakcji Czerwonej Armii w 1985 r. W myśl hasła ,,partyzanci (...) łączcie się”. Obwieszczenie dot. budowy proletariackiego zrzeszenia terrorystów. Organizacje to: 1) RAF (Rote Arme Franktion) Frakcja Arami Czerwonej działa w Niemczech od 1970 r. Kierowali ją: Horst Mehler, Urike Melichof, Andereas Baader. RAF zabił prezesa Deutssche Bank A. Herrausena i przejął Ambasady RFN w Stokhonmie w 1975 r.: 2) ETA Euzkadi Ta Askatasuna (Kraj Basków i Wolności). Działa w Hiszpanii od 1959 r. ETA w 1974 r. ulega podziałowi na zwolenników wojny pokojowej ETA Politico-Milis. I na MILA ETA. Dziś ETA to ok. 100 – 200 członków.: 3) IRA (Irlandka Armia Republikańska) działa od 1916 r. Najstarsza organizacja, zasłynęła konfliktem Anglii z Irlandią. Skrzydło tzw. personal IRA działa od 1979 r. Z jej rąk zginęło ok 3000 osób. W 1991 i w 1992 r. były ostatnie jej zamachy. Terroryści z poza Europy to: Ludowy Front Wyzwolenia Palestyny G. Habasza, Czarny Wrzesień, Tupamaros z Urugwaju, Libańscy terroryści M. Kadafiego lub Japońska Armia Czerwona. Z rozwojem terroryzmu powstały geograficzne strefy zagrożenia: 1) Zachodnioeuropejskie, 2) bliskowschodnie, 3) południowoamerykańskie. W Europie organizacje działają w Irlandii (IRA), w Hiszpanii (ETA) we Włoszech (Nowy Ład, Front Ludowy i Czerwone Berety), w Niemczech (RAF i Unia Ludowa). Bliski Wschód to w ramach Organizacji Wyzwolenia Narodowego Palestyny Czarny Wrzesień atakujący na Olimpiadzie w Monachium w 1971 r. i zrzeszenie Abu-Nidala wspierana przez Irak, Libię i Syrię oraz Hezbollah (Partia Boga) uformowany w 1983 r. Ambicją, którego jest ukonstytuowanie w Libanie Państwa Islamskiego. W Ameryce Południowej aktywni są maolitowski, peruwiański, ,,Świetlisty Szlak” i Tupamaros czyli Urugwajska Partyzancka Miejska. W Argentynie działa Argentyński Związek Antykomunistyczny jako ,,Szwadrony Śmierci”. Walką z terroryzmem zajęła się Liga Narodów. Raport o terroryzmie (1935 r) był powodem ,,konwencji o (...) zwalczaniu terroryzmu” (1937 r.). Mimo to konwencja nie działała i dopiero globalizacja i kontakt z terrorystami, intensyfikacja ich bezwzględności spowodowały usankcjonowania tego procederu. Prawo zwalczające terroryzm znalazło się w ujednoliconym prawie trans państwowym, traktującym terroryzm jako przestępstwo (karanie terrorystów). Prace realizowane były razem z ONZ. Przyjęte konwencje to: Konwencja Tokijska z 14.09.1963 r. o terrorze w samolotach. Konwencja Haska z 1970 r. o zapobieganiu przejmowania władzy nad samolotami, Konwencja Montrealska z 1973 r. dot. walki z bezprawnym przechwytywaniem cywilnych samolotów, Konwencja Nowojorska z 1973 r. w kwestii agresji wobec zdrowia, życia i wolności osób z ochroną (dyplomacji, głowy państw i ich bliscy) oraz ich ,,siedzibom” narzędziom komunikacji. Konwencję o walce z terroryzmem podpisano w 1976 r. w Strasburgu. Nakazuje ona stosowanie konwencji Europejskiej o walce z terroryzmem (Dublin 1979 r.) Kolejna to Konwencja o ,,fizycznym zabezpieczeniu materiałów nuklearnych” 1980 r. podpisana pod agendą Międzynarodowej Agencji Energii Atomowej. Istnieją inne rezolucje Zgromadzenia Ogólnego ONZ regulujące tą kwestię. Kategorią terroryzmu międzynarodowego jest terroryzm państwowy (przykład Ameryka Południowa). Jako odmiana walki przeciw organizacjom protestanckim w wydaniu miejskim i wiejskim np. w Salwadorze, Gwatemali, Argentynie, Brazylii. Terroryzm państwowy to posługiwanie się przemocą przez reprezentantów Państwa lub osoby wchodzące z nimi w relacje łamiąc przy tym prawo między i wewnątrzpaństwowe. Terroryzm Państwowy jest tajny wykorzystujący specsłużby. O terroryzmie państwowym mającym międzynarodowe cechy mowa jest gdy atak terrorystyczny zaadresowany jest przeciw organizacjom lub państwom oraz ich obywatelom. Terroryzm państwowy to np. atak USA na Liban w rewanżu za wspieranie przez Libię zamachów na USA W 1986 r., atak samolotów izraelskich na obiekt Organizacji Wyzwolenia Palestyny w Tunezji w 1985 r. Odmianą terroryzmu międzypaństwowego są działania wojska i spec służb w innym państwie. Ataki terrorystów w małym zakresie, są jednak w wstanie skatalizować spór z wykorzystaniem broni. Kopiowanie tekstów zawartych na blogu w celach edukacyjnych wskazane. Źródło: leksykon politologii”., s. 599-602. Autor: A., Antoszewski i A., Herbut. Jak pokazują ataki terrorystyczne ostatniej dekany np. New York, w Rzymie, w Madrycie w Londynie lub w szkole w Biesłanie a także zamach na wolność francuskiego słowa w jednej z redakcji w Paryżu (w 2015 r.). Należy pamiętać, że walka z terroryzmem wymaga globalnych rozwiązań tego globalnego problemu.