Jan Nowak – Jeziorański autor: Jarosław Kurski

Jan Nowak – Jeziorański, to biografia napisana przez Jarosława Kurskiego, która stanowi opowieść o legendarnym kurierze. To pozbawiona kolejności wydarzeń historia patrioty poświęcającego swoje życie, nie karierze naukowej, ale właśnie informowaniu, z którego uczynił da polaków źródło wiary w przyszłość za pomocą słowa pisanego, przemycanego na zachód jak i potem dzięki komunikatom w eterze. Autor na tle historii przybliża czytelnikowi to co Nowak miał wspólnego z czepkiem oraz z spadochronem a co z dwulicowością? Czy dla pracowników był bezkompromisowy? Dlaczego był nieufny? Jakie Nowak miał zalety a jakie miał wady? Z kim się przyjaźnił będąc w AK? Kim była dla Nowaka Greta i jak ją traktował? Gdzie mieszkał? Czy marzenia kuriera się spełniły? Gdzie Jeziorański musiał jeździć i z kim rozmawiać po to, aby Polacy nie mówili dziś np. po rosyjsku? Związku z tym, czy poza granicami Polski można było skutecznie walczyć jej niepodległość? Jaką rolę odegrała amerykańska Polonia w transformacji ustrojowej w Polsce w 1989 roku? Przez kogo radio było finansowane? Czy kurier z Monachium miał wpływ na wstąpienie Polski to NATO i do UE, jeśli tak to jaki? I czy Jan Nowak-Jeziorański, to prawdziwe imię szefa rozgłośni Wolnej Europy? Co bohater książki robił w kongresie amerykańskim? Czy perswazja i komunikacja na międzykontynentalną skalę, mogła zmienić bieg historii w Polsce oraz wpłynąć na wynik wyborów prezydenckich w USA? Co Jeziorański, myślał o Gen. Jaruzelskim? Z jakiej przyczyny Lech Wałęsa przegrał debatę prezydencką z Aleksandrem Kwaśniewskim? Odpowiedzi na te pytania, zawiera książka o jednym z najważniejszych (trochę zapomnianej już) podstacji walczącej o Polską wolność, nie bronią lecz słowem, nie argumentami siły, lecz siłą argumentów. Przeczytaj bo warto.

SAMORZĄD WOJEWÓDZTWA

SAMORZĄD WOJEWÓDZTWA: Został wprowadzony w wyniku reformy z 1998 roku i jest on najwyższym poziomem samorządu terytorialnego. Według ustawy z 5.06 1998 z roku wspólnotę samorządową tworzy społeczeństwo zamieszkałe w danym województwie. Do obowiązków samorządu województwa należy realizacja ,,zadań publicznych” na poziomie województwa, które nie obejmują ustawy ,,organów administracji rządowej” (patrz na blogu hasło administracja publiczna) należą m.in. kwestie edukacji publicznej wraz z szkolnictwem na wyższym poziomie, ,,promocji i ochrony zdrowia”, opieka zdrowotna, kulturalna w tym zabezpieczanie ,,jej dóbr, wsparcie społeczne, unowocześnianie obszarów wiejskich, ,,zagospodarowanie przestrzenne” dbanie o środowisko, zagwarantowanie ,,bezpieczeństwa publicznego” oraz walka z bezrobociem. Samorząd województwa realizuje wymienione ,,zadania” na własną ,,odpowiedzialność” i w interesie własnym. Wypełniając przypisane mu ,,zadania” samorząd województwa nie ma prawa podważać autonomii powiatu i gminy. Zapisy ustawy ,,mówią” także, iż ,,organy samorządu województwa” w stosunku do gminy oraz powiatu nie stanowią jednostki nadzorującej, kontrolnej czy tez agendy odwoławczej w ,,postępowaniu administracyjnym”. Organa samorządu województwa stanowią: marszałek oraz sejmik województwa powoływany przez zarząd województwa składający się z pięciu osób. Wojewódzki organ wykonawczy, urzeczywistnia uchwały sejmiku, zarządza ,,mianem” województwa, sporządza modele budżetu województwa (patrz na tym blogu hasło budżet), opracowuje sposoby ,,rozwoju województwa” a także gwarantuje ich realizacje. Urzędem marszałkowskim kieruje Marszałek województwa, który sprzyja zarządowi w osiąganiu jego celów. Struktura prawna samorządu województwa przewiduje ewentualność ,,bezpośredniego” podejmowania ,,przez jego mieszkańców” decyzji w fundamentalnych dla województwa kwestiach za pośrednictwem referendum (patrz na tym blogu hasło referendum). Istnieje możliwości przeprowadzenia referendum, ,,w każdej” istotnej dla województwa” kwestii, które zainicjuje sejmik województwa albo 1/10 jego mieszkańców. Referendum uznaje się więżące jeśli (tak samo jak w sytuacji powiatów oraz gmin) jego frekwencja przekroczy 30 procent. Źródło: leksykon politologii”., s.525-526. Autor: A., Antoszewski i A., Herbut.

SAMORZĄD POWIATU ZADANIA TRYB WYBIERANIA

SAMORZĄD POWIATU: To zaistniały na skutek ustawy z dnia 05 czerwca 1995 roku znajdujący się pomiędzy samorządem gminy a samorządom województwa organ samorządu terytorialnego. Samorząd powiatu stanowi następstwo przekształcenia ,,podziału terytorialnego kraju z dwuszczeblowego” istniejącego w Polsce na przełomie lat 1975 – 1998 na trójszczeblowy. Tak samo jak w wypadku województwa czy gminy ,,mieszkańcy powiatu” zawiązują (,,tworzą”) z godnie z prawem ,,wspólnotę samorządową” a autonomia powiatu chroniona jest prawem. Powiat realizuje powinności publiczne o kształcie ponadgminnym ale nie wchodząc w obszar działalności gmin. Fundamentalną sferą aktywności powiatu to: dbałość o stań dróg publicznych, ochrona transportu, ochrona środowiska, ,,przeciwdziałanie bezrobociu” a także pomoc społeczna. Powiatową jednostkę samorządową konstytuują ,,tworzą” rada powiatu jako organ ustanawiający oraz kontrolny a także zarząd powiatu, który stanowy organ ,,wykonawczy” a przewodnicy jej starosta. Z uwagi na liczbę mieszkańców rada powiatu liczy od 20 do 60 osób. Radnych wybiera się w wyborach powszechnych, proporcjonalnych i przy ,,zastosowaniu” formuły d'Hondta, która promuje duże partie i komitety wyborcze. Starostę wybiera rada powiatu. Natomiast na wiosek starosty rada powiatu wybiera ,,pozostałych członków zarządu” w składzie od 3 do 5 osób ,,bezwzględną większością ustawowego składu rady” w głosowaniu tajnym. Natomiast w sytuacji gdy w przeciągu trzech miesięcy rada powiatu nie dokona wyboru to zgodnie z prawem zostaje rozwiązana. Z kolei Zarząd może zostać rozwiązany (odwołany) w wyniku ,,nieudzielenia” tzw. absolutorium a także z ,,innych przyczyn”. W tym drugim przypadku, ,,wniosek musi zostać zgłoszony przez 2/5 radnych” wraz z opinią komisji rewizyjnej a także ,,musi zostać poparty przez 3/5/” składu rady jak wynika z ustawy. W wypadku zniesienia (,,odwołania”) zarządu i nie wybrania nowego w czasie ,,trzech miesięcy” następuje rozwiązanie rady. Warto pamiętać, iż w wyborach do samorządu powiatu w 11.10. 1998 roku, które były pierwszymi wyborami na tym szczeblu największą liczbę mandatów zdobyły wtedy AWS i SLD. AWS zdobyła 3130 mandatów natomiast SLD pozyskały 2825 mandatów z kolei komitety lokalne określane jako tzw. ,,Trzecia siła” obecną w samorządzie powiatowym stały się ,,koalicje lokalne” zdobywając razem 2 561 mandatów. Źródło: leksykon politologii”., s.524-525. Autor: A., Antoszewski i A., Herbut.

SAMORZĄD

SAMORZĄD: Jest sposobem zagwarantowania ,,potrzeb” całościowych konkretniej ludności dzięki jej samej albo za pośrednictwem wybranych ,,przez nią” samą ich reprezentantów. Z punku widzenia formalnego (prawnego) samorząd jest wyrazem z cedowania (,,powierzenia”) przez Państwo wypełniania konkretnych czynność z ,,administracji publicznej” (patrz na tym blogu termin administracja publiczna) grupom, których dotykają te zmiany. Tak rozumiany samorząd stanowi uosobienie ,,decentralizacji administracji”. Najpopularniejsza odmiana to samorząd terytorialny. Samorząd przejawia się także w innych formach np. zawodowy w śród, którego wymienia się np. uczniowski, akademicki, pracowniczy lub lekarski. Wszystkie rodzaje samorządów łączy: 1) obecność wyszczególnionej ,,grupy społecznej” zintegrowanej tożsamymi chęciami, ,,więzami” (tzw. ,,społeczność samorządowa”) 2) sposobność wybierania ,,przez nią własnej reprezentacji” zmotywowanej do poczynań ,,w jej imieniu”, 3) sposobność inicjowania przebiegu ,,zaspakajania” konkretnych pragnień (,,potrzeb”) społeczeństwa samorządowego i 4) kontrola jednostek ,,administracji rządowej”. Samorząd to odwrotność (albo dopełnienie) państwa ale oprócz tego jest także rodzajem administracji publicznej, uprawnioną do obciążania zadaniami członków społeczność a także do korygowania ich poczynań. Samorząd można opisać dwoma metodami. ,,Pierwsza utożsamiana jest ze ,,szkołą prawa natury” i kładzie nacisk na ,,pierwotny” rodzaj zależności zaistniałych wskutek relacji społecznych, które są ponad Państwem. Druga metoda pochodzi z tzw. ,,prymitywizmu prawniczego” i przyjęła, iż samorząd to emanacja wyznaczonego ,,przez Państwo podziału zadań” albo niczym nieprzymuszonego zrzeczenia się (przez Państwo) z wybranych praw w sferze ,,administracji publicznej”. Obecnie dominuje metoda ,,prymitywizmu społecznego” pokazująca, że samorząd stanowi ,,instytucję” unormowaną wyniku ,,oddolnych” naporów kształtującego się w w. XX ,,społeczeństwa obywatelskiego”. Z kolei to świadczy o nieprzymuszonej ,,rezygnacji państwa z skupienia władzy w swoich rękach”. Chęć aby samorząd postulował ,,ograniczenie” kompetencji państwa. Stanowił pierwotnie sprzeciw w stosunku do monarchii absolutnej. Z kolei XX w. samorząd przybrał formę niezgody w stosunku do zbiurokratyzowanej władzy (patrz na tym blogu hasło biurokracja). Po II WŚ. przedstawiono w jugosłowiańskiej i francuskiej nauce wiele konceptów samorządu będącego ,,alternatywą” dla ,,etatyzmu” identyfikowanego ustrój polityczny z państwem. Renomę zyskał także jugosłowiański wariant ,,społeczeństwa obywatelskiego” czyli tzw. ,,trzecia droga” biegnąca między zbiurokratyzowanym ustrojem komunistycznym a zachodnioeuropejską demokracją parlamentarną. Jednak starania wdrażania jej w życie nie odniosły zamierzonego celu a związku z tym, zostały zaprzestane po śmierci J. Tito w 1980 roku. W śród wielu koncepcji samorządu kluczową ,,rolę odgrywa” samorząd terytorialny bo istnieje w każdym ustroju demokratycznym. (Kliknij termin demokracja,znaczenie geneza i typologia). Natomiast samorząd nie występuje albo jest fikcją w ustrojach niedemokratycznych. Samorząd jest chroniony prawem międzynarodowym będącym za kreowaniem jak najkorzystniejszych uwarunkowań do jego ,,rozwoju”. Jak przewiduje Europejska Karta Samorządu Terytorialnego po przez samorząd należy rozumieć jurysdykcję (prawo) oraz umiejętność ludności do inspirowania oraz administrowania ,,na ich własną odpowiedzialność, w interesie mieszkańców oraz w granicach prawa” istotnym obszarem życia publicznego. Nabranie coraz większego ,,znaczenia” samorządu po II WŚ. związane jest z postępem ,,regionalizmu”, a także z ideą ,,wycofania się państwa”. Źródło: leksykon politologii”., s.523-524. Autor: A., Antoszewski i A., Herbut

dr. Malshall McLuhan pod. Red. Eric MaLuhan i Frank Zingonie pot. Tyt. ,,Wybór Tekstów”.

Dla pytających o czas i przestrzeń oraz co zadecydowało że czytamy, piszemy, oglądamy, czy komunikujemy się, czy przedmioty, którymi posługujemy się wynaleziono czy tez istniały one zawsze i odkrywamy je na nowo? Czy spis kontaktów w telefonie mógł być pierwotna formą notesu? Czy telefon jest przedłużeniem nerwów? Co łączy rysunki z jaskiń niepiśmiennych z literaturą, muzyką, malarstwem, rzeźbą, grafiką (komputerową) lub z drukiem 3D? Czy oś czasu i przestrzeni ma punkty styczne a dzisiejsza forma może okazać się wczorajszą treścią i odwrotnie? Co wynika z przenikania się kultur? Co jest kliszą a co archetypem? Czy historii logicznej byłoby uczyć się po przez retrospekcję? Czy motorem rozwoju cywilizacji nie są wojny lecz postęp techniczny i przeplatanie się dyscyplin nauki? Odpowiedzi na te i inne pytania znajdziecie w książce dr. Malshall McLuhan pod. Red. Eric MaLuhan i Frank Zingonie pot. Tyt. ,,Wybór Tekstów”. Zawiera ona fragmenty z literatury, uzasadniające tezy autora o tzw. powtarzalności dzisiejszych przedłużeń wczorajszych przedmiotów, zjawisk. Wydawać się może, że przesłaniem tej książki, mogą być słowa piosenki aut. Edwarda Stachury pod. Tyt. Opadły ,,mgły, wstaje nowy dzień” Cytat ,,a ziemia toczy, toczy swój garb uroczy toczy toczy się los (…) ,,Na świata cztery strony”.

MaLuham analizuje media pod kontem treści i formy (także prasę) nie tylko z uwagi na ich funkcje np. przekaz ale również jako narządzie np. do edukacji czy do reklamy. Książka nie jest tylko dla analizujących przemiany globalne w kontekście postępu technicznego ale także dla badających ewolucję mas-mediów. Książka zachęca do budowania ciągów logicznych i związków przyczynowo-skutkowych. Przeczytaj tą książkę bo warto wiedzieć że najdroższym towarem jest informacja i tak jak Gutenberg zawładną umysłami i językami tak natura za pomocą transkrypcji kodu genetycznego włada formią materii ożywionej i nieożywionej.

KONFLIKT POLITYCZNY I JEGO PRZYKŁAD

KONFLIKT POLITYCZNY: Z j. łac. conflictus oznacza zderzenie, walkę między dwoma/wieloma ,,podmiotami politycznymi” o rozbieżnych interesach mających na celu uzyskanie ,,pozytywnie wartościowanego” kapitału rzeczowego lub nierzeczowego za pomocą władzy, która jest sprawowana, utrzymywana, po uprzednim jej zdobyciu a zarazem uniemożliwianie jej aktywności, unieszkodliwienie lub unicestwienie przeciwnika. Konflikt zachodzi gdy strony dochodzą do wniosku że ich dążenia do zabezpieczenia swoich interesów zostają blokowane na skutek czego inicjują czynności, które mają anulować te ,,przyczyny” lub wyeliminować te blokady. Zalążek konfliktu politycznego stanowi różnorodność: 1) podział we władzy oraz udział w procesie politycznym, 2) uczestnictwo w generowaniu oraz w partycypacji kapitału rzeczowego, 3) publicznego stanu prawnego odrębnych osób, 4) zakresu dokonanych grupowych i pojedynczych struktur ,,wartości” m.in. religijnych, narodowych czy politycznej. ,,Konflikt polityczny” powoduje iż układ polityczny oraz jego środowisko ulega ,,dynamizacji” czyli rewolucyjnych przekształceń, zastoju lub postępowi. Wyodrębnia się takie fazy konfliktu politycznego jak: 1) zapoczątkowanie konfliktu cechującego się zaistnieniem ,,sprzeczności” oraz niespełnieniem społecznym skutkującym trendem zmierzającym do przebudowy niesprzyjających okoliczności działania ,,podmiotów”, 2) rzeczywistą ,,walką” podmiotów cechującą się niestabilną intensywnością i wybuchowością, 3) działania mające zażegnać konflikt dzięki ,,usunięciu przyczyn” i wypracować konsensus / rozwiązań ,,pozornych” gdy ,,strony” umieszczają spór (..walkę”) w przestrzeni tymczasowej albo zawieszają na pewien okres konflikt ale z zamiarem wznowienia sporu za jakiś czas. Ujęcie w całość obecnych wzorów ,,przyczynowych konfliktu” obejmuje: 1. ,,system wzajemnie uzależnionych od siebie segmentów”, 2. ,,nierówny podział rzadkich i wartościowych zasobów pomiędzy wzajemnie zależnych od siebie segmentów, 3) ,,wycofanie legitymacji przez te segmenty, które nie utrzymują proporcjonalnego udziału w zasobach”, 4) ,,początkowa świadomość obiektywnych interesów w zmianie systemu podziału zasobów”, 5) ,,pobudzenie emocjonalne upośledzonych”, 6) powtarzalny ,,wybuchy frustracji”, 7) ,,zwiększona intensywność zaangażowania emocjonalnego w konflikt segmentów upośledzonych”, 8) ,,próby zorganizowania pomiędzy upośledzonych grup konfliktowych”. 9) ,,otwarty konflikt pomiędzy upośledzonymi i uprzywilejowanymi o zmieniającej się gwałtowności” Źródło., J. H. Turner, ,,Struktura teorii socjologicznej r. 1985” Dynamiczność konfliktu poli. badana jest przez probierz jego wybuchowość (,,gwałtowność”) i intensywności. Natężenie konfliktu informuje o stanie aktywności emocjonalnej i ,,zaangażowania” stron konfliktu, asystuje temu różny stopień przygotowania stron do wyrzeczeń, poświeceń. Probierz ,,gwałtowności” podpowiada jaki jest wskaźnik ,,radykalizmu” skonfliktowanych uczestników zmierzających do ,,zwycięstwa” czemu towarzyszyć może intensyfikacja wykorzystywanych sposobów i metod postępowania zaczynając od działań jednoczących a kończąc na starciu militarnym. Zdaniem Daherendorf uczestnicy konfliktu mają trzy sposoby aby go rozwiązać. Zażegnanie konfliktu jest to usiłowanie wygaszenia sporu przez usuniecie jego przyczyn. Wygaszanie konfliktu równoznaczne jest z ograniczaniem rozbieżnej działalności stron. Unormowanie bazuje na hipotezie o tym, że istnieją konflikty, których nie można rozwiązać i są one integralną częścią społeczeństwa i dlatego stosuje się tylko działania monitorujące (,,kontrolę”) oznak konfliktu bez eliminacji jego powodów. Unormowanie obejmuje trzy sposoby: pojednanie, pośrednictwo (czyli mediację) oraz arbitraż. Istnieje także inna typologia konfliktu wyróżniająca cztery ,,strategiczne rozstrzygnięcia konfliktu”: 1) ,,strategia dominacji” polegająca na realizowaniu zamiarów ,,własnych” pomijając zamiary strony skonfliktowanej z tą równicą iż istnieje tu możliwość posługiwania się perswazją, groźbą i przemocą; 2) ,,strategia wycofania” czyli zrezygnowanie z zdobycia ,,celów” co oznacza uznanie zwycięstwa adwersarza; 3) ,,strategia bierności” zakładająca bezczynność ,,w nadziei, iż konflikt samoistnie wygaśnie”; 4) ,,strategia rozwiązywania konfliktu” ma na celu opracowanie pomysłów i sposobów ,,jednoczesnej realizacji niektórych przynajmniej interesów obu stron”. ,,Dochodząc do tak”. ,,Negocjowanie bez poddania się” (R. Fisher W. Ury, 1990 r.). Kompletny zbiór sposobów rozwiązywania konfliktów mieści: 1) rozwiązanie konfliktu w wyniku użycia ,,realnej przemocy” z jednoczesnym podyktowaniem ,,własnego” rozwiązania; 2) ,,arbitralne rozstrzygnięcie konfliktu” wzmocnione możliwością posłużenia się siłą; 3) porozumienie zawarte wskutek ,,negocjacji”; 4) nawiązanie do adresata niebiorącego udziału w konflikcie lub bezstronnego występującego w charakterze arbitra bądź mediatora; 5) ukierunkowanie aktywność konfliktu na przestrzeń ,,zastępczą”, 6) zlekceważenie konfliktu albo traktowanie przeciwnika jako pozbawionego umiejętności ,,destrukcji”: 7) rozbieżności uzasadniane odstąpieniem od konfliktu. Cechy i tok konfliktu poli. podporządkowane są praktyką, prawem i budową ,,systemu politycznego”. Ustrój ,,elastyczny” (czyli otwarty demokratyczny: kliknij demokracja) posiada skłonność tolerancyjne oraz wykrywania konfliktów a także ich instytucjonalizacji czyli zaistnienie okoliczności i kontrolnych przepisów. Redukują one zagrożenie występowania nagłych i niszczycielskich postępowań pozostawiających przeciągłe i poważne zakłócenia w reżimie politycznym a także są warunkiem trwania akceptacji dla konfliktu politycznego opartego na uregulowaniu mediacji i negocjacji. Natomiast system sztywny czyli niedemokratyczny ukrywa konflikt i spostrzega go jako realne niebezpieczeństwo w stosunku do celów, zasad (reguł) i swojej trwałości. Konflikty na ogół cechują się dużym rozgorączkowaniem emocji jego uczestników oraz dynamiką poczynań. W sytuacji pozbawienia jurysdykcji umiejętności monitorowania i dławienia konfliktu istnieje groźba wieloletniej destabilizacji a nawet zniszczenie względnie unowocześnienie. Źródło: leksykon politologii”., s.225-227. Autor: A., Antoszewski i A., Herbut. Aktualnym przykładem konfliktu politycznego jest kwesta Krymu, który został anektowany przez Prezydenta Rosji z pogwałceniem prawa międzynarodowego. Konflikt polityczny między Rosją a Ukrainą o strategicznie położony Krym ma charakter lokalny ale o znaczeniu globalnym angażującym Unię Europejską, NATO i USA. Kliknij też hasło KONFLIKT MIĘDZYNARODOWY

KONFLIKT MIĘDZYNARODOWY

KONFLIKT MIĘDZYNARODOWY: niezgodność ,,interesów państw” skutkująca zbrojnym lub dyplomatycznym nieporozumieniem. Termin ,,konflikt” związany jest z definiowaniem inności ,,oczekiwań”, ,,potrzeb” czy ,,interesów”. Najistotniejszym konfliktem od zakończania II WŚ stała się niezgodność (,,konflikt”) w Zatoce Świń w 1961 r. Konflikt ten charakteryzował się niepowodzeniem amerykańskiej agresji zrealizowaną przez emigrantów kubańskich aby nie dopuścić do zainicjowanej przez uchodźców kubańskich. Źródło: leksykon politologii”., s. 224. Autor: A., Antoszewski i A., Herbut. Konfliktem międzynarodowym można także nazwać aneksję (patrz na tym blogu termin aneksja) Krymu przez Rosję, który jest konfliktem lokalnym o znaczeniu globalnym (patrz także na tym blogu hasło KONFLIKT POLITYCZNY )

OKRĄGŁY STÓŁ

OKRĄGŁY STÓŁ: nazwa konsensusu politycznego podpisanego między PZPR, jej sprzymierzeńcami, a liderami antyrządowej ,,opozycji”. Negocjacje okrągłego stołu trwały od 06.02. do 05. 1989 r. w Magdalence. Rezultatem, których był kompromis dot. ,,demokratycznego życia politycznego w Polsce” w takich sprawach Jak: gwarancie pluralizmu/wielości związkowej. Nad pertraktacjami pracowały trzy zespoły: do spraw ,,polityki gospodarczej i społecznej” i do kwestii ,,pluralizmu związkowego”, podstawowe ,,znaczenie” według polityki było ponowne nadanie ,,legalności” działaniom NSZZ ,,Solidarność” i zdecydowanie się na wybory z zawiedzioną (,,ograniczoną”) konkurencją wyborczą ,,antykomunistycznej opozycji” z komunistyczną władzą. W rzeczywistości chodziło o ustanowienie uwarunkowań i norm prawnych umożliwiających przekazanie władzy ,,partii komunistycznej” w ręce obozu solidarnościowego bez wybuchu rewolucji. Wskutek ,,obrad okrągłego stołu” nastąpiły przekształcenia w funkcjonowaniu ,,aparatu państwowego” stworzono kolejną izbę parlamentu czyli Senat a także ,,instytucje prezydenta”. Ustalono iż wybory do Senatu odbędą się z zachowaniem pełnej wyborczej konkurencji. Z kolei wybory do Sejmu były wynikiem ,,kontraktu politycznego” charakteryzującego się ,,z góry przewidzianym podziałem mandatów dla ugrupowania rządzącego 65% i opozycji 35%. Pierwsza tura wyborów odbywa się 04.06.1989 r. i umożliwiły skonstruowanie ,,pierwszego w Europie Wschodniej niekomunistycznego” rządu na czele z T. Mazowieckim. Rezultat wyborów był efektem braku społecznego poparcia PZPR a także dla partii sojuszniczych SD i ZSL, które zdobyły ok. 25% poparcia, z kolei ,,Solidarność” zdobyła 75% głosów co pozwoliło zając w parlamencie wszystkie ,,przeznaczone” dla opozycji miejsca i wygrać wybory w pierwszej turze. Z kolei do Senatu zwycięska opozycja na 100 senatorów wprowadziła ich 99. Ustalenia okrągłego stołu nabrały charakteru ,,ewolucyjnego” przeobrażenia politycznego. Założono w nim m.in. uprawomocnienie nowej konstytucji w 1991 r. i przeprowadzenie w pełni wolnych wyborów w 1993 r. Zadaniem prezydenta wybranego przez Zgromadzenie Narodowe na 5 lat było ,,zagwarantowanie” ciągłości władzy. Pierwszym prezydentem zastał pierwszy sekretarz KC W. Jaruzelski. Ustalenia nie zostały jednak zrealizowane z powodu postępującej dekompozycji (podział) dwóch ośrodków politycznych. Z początkiem 1990 r. PZPR rozwiązano fakt ten zintensyfikował przemiany polityczne w wyniku, których W. Jaruzelski w 1990 r. ustąpił z urzędu. Tego samego roku odbywają się ,,powszechne wybory prezydenckie”, których zwycięzcą był L. Wałęsa. Wgrana przywódcy ,,Solidarności” wpłynęło na przyspieszenie ,,rozwiązania sejmu kontraktowego”. Konkurencyjne wybory do obu izb w 1991 r. więc dwa lata przed terminem. Przedterminowe wybory jednak nie wyłoniły zwycięscy. Fakt ten tył jednym z powodów, że konstytucja w terminie nie wejdzie w życie. Agenda okrągłego stołu nabrała wymiaru symbolicznego przeobrażeń społecznych pozbawionych rewolucyjnych cech ukierunkowanych na wdrażanie mechanizmów demokratycznych. Zakulisowe pertraktacje doprowadziły do podpisania oficjalnego paktu, który były jedną z dróg do demokracji (termin: demokracja znajduje się pod tym linkiem http://przeczytajbowarto.blogspot.com/2013/11/demokracja-znaczenie-geneza-i-trypologia.html ). Zaistniałą sytuację literatura przedmiotu określa jako ,,tranzycję poprzez transakcję”, ,,poddanie władzy” czy ,,wynegocjowaną reformacją” Porozumienie pomiędzy ambasadorami ,,reżimu” komunistycznego i przedstawicielami antykomunistycznej ,,opozycji” stanowi umowę zezwalającą określenie ,,nowych” standardów rywalizacji politycznej opartych na obustronnych zapewnieniach o zagwarantowaniu ,,interesów jej uczestników”. Według większości teoretyków ,,porozumienie” stanowi pozytywną część zmian zmierzających do umocnienia demokracji a także tłumieniu konfliktów. Tego rodzaju porozumienie zastosowano również w Portugalii i w Hiszpanii oraz w Korei Południowej. Natomiast w Europie wschodniej przemiany te zaszły na Węgrzech oraz w Polsce. Źródło: leksykon politologii”., s. 342-344. Autor: A., Antoszewski i A., Herbut. Obrady okrągło stołu są jedną z najpiękniejszych kart w historii Polski. Ukazuje ona obywatelski rozsądek, społeczny determinizm i wyobraźnię polityczną na drodze ku wolności. Parz na tym blogu także termin: stan wojenny znajdujący się pod linkiem http://przeczytajbowarto.blogspot.com/2013/11/stan-wojenny-13-grudnia-1981-r_9364.html

TERROR, ZNACZENIE

TERROR: Z J. łac. oznacza grozę lub strach. Metoda postępowania państwa opisana działalność polityczna polegająca na wykorzystywaniu się przez Państwo szeregiem rodzajów i sposobów posługiwania się przemocą wraz z ,,fizyczną eliminacją przeciwnika” po to by rozprzestrzeniać grozę i strach pośród społeczności, których następstwem jest doprowadzenie do ,,zagubienia”, ,,niepewności” oraz ,,psychozy”. Można z tego wywnioskować że założenia te są niezbędne do osiągania nadrzędnego celu jakim jest trwanie przy władzy wspólnoty posługującej się terrorem.

Terror często kojarzy się z aktem gwałtu i przemocy ,,silnych” a więc monitorujących państwo w stosunku do ,,słabszych obywateli”. Terroryzmem posługują się m.in. ,,państwa totalitarne” realizujące strategię ,,zastraszania, likwidacji oporu oraz zmuszania społeczeństwa do bezwzględnego posłuszeństwa (tak jak w totalitaryzmie i w stalinizmie).

Istnieje także objaśnienie zamienne terroru jako ,,fenomenu politycznego” tj. ,,terroryzm legalny”. Objaśnieniu temu często asystują kolory np. biały oraz czarny w celu osądzenia kształtu ,,sił politycznych” posługujących się terroryzmem. Terroryzm biały oznacza reaktywację rządów partii monarchistycznych, które zmierzają do unieważnienia przeprowadzonych reform i do eliminacji aktywistów tych stronnictw (taki fakt zaistniał w czasie restytucji czyli zwrotu Burbonów we Francji po 1814 roku). Natomiast terroryzm czerwony (czyli rewolucyjny) spostrzegany jest jako specyficzny rodzaj rządów nieograniczonych żadnymi uregulowaniami poza nieuchronnością wdrażania w życie normy ludowładztwa rozumianej jako usankcjonowania realizowanych poczynań (taka praktyka występowała w reżimie stalinowskim). Z kolei terror tzw. brutalny utożsamiany jest z działalnością Hitlera. Kopiowanie tekstów zawartych na blogu w celach edukacyjnych wskazane. Źródło: leksykon politologii”., s. 598-569. Autor: A., Antoszewski i A., Herbut. Parz na tym blogu również termin ,,,terroryzm międzynarodowy” i termin ,,terroryzm polityczny”.

TERRORYZM POLITYCZNY

TERRORYZM POLITYCZNY: sposób walki politycznej czyli taktyka i strategia dopuszczająca przemoc (tj. atak z użyciem bomb czy porwania) uznany za skuteczną metodę i narzędzie niezbędne do realizacji celów politycznych oznaczających zmierzanie do eliminacji aktualnego ,,status quo”. Terroryzm obecny jest np. w ugrupowaniach walczących o niepodległość przez odseparowanie jakiegoś obszaru konkretnego państwa. Do takiego właśnie celu zmierza/rżała np. baskijska Ezukadi Ta Askatasuna (ETA) Czarny Wrzesień czyli ekstremiści palestyńscy, Irish Republican Army w Ilandii. Pokrewną naturę miała wojskowe zrzeszenie żydowskie Irgun Zwai Leumi na czele z M. Begina walczące o powstanie w Palestynie żydowskiego Państwa Izael. Wybrane grupy (lewicowe) wykorzystują anarchistyczne hasła szerząc doktrynę ,,rewolucji światowej” lub ,,zburzenia państwa burżuazyjnego” a w zamian postulują zbudowanie nieokreślonego ładu. Doktryną tą posiłkują się takie organizacje jak np. Monterneros w Argentynie Tupamaros w Urugwaju, Rote Armee Fraktion w Niemczech czy Czerwone Brygady we Włoszech. Z uwagi na ,,taktykę działania” czy element rzeczywistości będące celem ataku wyodrębnia się m.in. typologia na postawie ,,kryterium zobiektywizowanej oceny zamierzeń strategicznych”. Po pierwsze ,,terroryzm sprawczy bezpośredni” zachodzi gdy ugrupowanie zmierza do ,,obalenia systemu politycznego” posługując się konkretnymi rezerwami ludzkimi i materialnymi, które umożliwiają realizację tego celu. Takim właśnie działaniem charakteryzował się Front Wyzwolenia Narodowego (FLN) w Algierii w latach 1954 -1962 kiedy to bolszewicy chcieli ,,obalić rząd” tymczasowy w Nikaragui. Po drugie ,,terroryzm sprawczy pośredni” zachodzi gdy organizacja nie chce zdobyć władzy ale usiłuje tylko zmusić do wprowadzenia określonych przekształceń. Na ogół terroryści posługują się urozmaiconymi sposobami działania w stosunku do ,,opinii publicznej” nie zawsze oznaczające przymus (np. posługiwanie się organizacjami działającymi zgodnie w prawem). Przykładem, którego są np. postulaty samookreślenia wspólnot narodowych lub skierowania ustroju politycznego w stronę decyzji ,,bardziej” prawicowych lub ,,bardziej” lewicowych (jak to się dzieje w przypadku ,,organizacji autonomistów” flamandzkich lub baskijskich czy francuskiej OAS i Palestyńskiej OWP.) Po trzecie popieranie reguły ,,propagandy przez czyn”. Terroryści są prawie całkowicie pozbawieni szans na modyfikacje konfiguracji politycznej i związku z tym walczą tylko o specyficzny przesył ,,informacji” lub też o samo przedstawienie przesyłu informacji o egzystencji swoistej grupy zbliżoną doktryną i z pokrewnym tokiem myślowym do, której można wstąpić manifestując swoją aprobatę. Przykładem takiego zachowania są ugrupowania propagujące anarchizm. Źródło: leksykon politologii”., s. 602-603. Autor: A., Antoszewski i A., Herbut. Parz na tym blogu również termin ,,terroryzm znaczenie” i ,,terroryzm międzynarodowy.

TERRORYZM MIĘDZYNARODOWY:

TERRORYZM MIĘDZYNARODOWY: działanie terrorystów wpływające na związki międzynarodowe, przemoc zabroniona prawem i zwyczajem. ,,Przemoc stosowana wobec chronionych prawem międzynarodowym (przywódcy rządów, państw, dyplomaci) i miejsc strzeżonych, ambasady, lotnictwa, komunikacji (pociągi, metra). Terroryści uważają go za ,,skuteczny” gdyż: 1) uświadamia o co wojują, 2) formułuje nieograniczone założenia i ,,zagrożenia” wroga, wywołuje ryzyko i strach, 3) jest przyczynkiem rozwikłania kwestii, o które walczą terroryści w zamian za zaprzestanie walk. Terroryzm to cztery kierunki rozwoju: pierwszy przypada na schyłek XIX w. i na XX w.. Działały w tedy organizacje walczące o niepodległość. Drugi to ,,terroryzm skrajnej lewicy” zakorzeniony w nurtach od ,,narodowych socjalistów” po nacjonalizm z II WŚ XX w. Trzeci to lata 60 i 70-dziesiąte XX w. Czwarty to lata 1980 r. i rozwój mniejszości narodowych walczących o prawa (np. Sikhów w Indiach, Ormian w Federacji Rosyjskiej, Kurdów w Turcji). W tedy formuje się kooperacja terrorystów w Europie zach. owocem której był sojusz hiszpańskiej Akcji Bezpośredniej i Niemieckiej Frakcji Czerwonej Armii w 1985 r. W myśl hasła ,,partyzanci (...) łączcie się”. Obwieszczenie dot. budowy proletariackiego zrzeszenia terrorystów. Organizacje to: 1) RAF (Rote Arme Franktion) Frakcja Arami Czerwonej działa w Niemczech od 1970 r. Kierowali ją: Horst Mehler, Urike Melichof, Andereas Baader. RAF zabił prezesa Deutssche Bank A. Herrausena i przejął Ambasady RFN w Stokhonmie w 1975 r.: 2) ETA Euzkadi Ta Askatasuna (Kraj Basków i Wolności). Działa w Hiszpanii od 1959 r. ETA w 1974 r. ulega podziałowi na zwolenników wojny pokojowej ETA Politico-Milis. I na MILA ETA. Dziś ETA to ok. 100 – 200 członków.: 3) IRA (Irlandka Armia Republikańska) działa od 1916 r. Najstarsza organizacja, zasłynęła konfliktem Anglii z Irlandią. Skrzydło tzw. personal IRA działa od 1979 r. Z jej rąk zginęło ok 3000 osób. W 1991 i w 1992 r. były ostatnie jej zamachy. Terroryści z poza Europy to: Ludowy Front Wyzwolenia Palestyny G. Habasza, Czarny Wrzesień, Tupamaros z Urugwaju, Libańscy terroryści M. Kadafiego lub Japońska Armia Czerwona. Z rozwojem terroryzmu powstały geograficzne strefy zagrożenia: 1) Zachodnioeuropejskie, 2) bliskowschodnie, 3) południowoamerykańskie. W Europie organizacje działają w Irlandii (IRA), w Hiszpanii (ETA) we Włoszech (Nowy Ład, Front Ludowy i Czerwone Berety), w Niemczech (RAF i Unia Ludowa). Bliski Wschód to w ramach Organizacji Wyzwolenia Narodowego Palestyny Czarny Wrzesień atakujący na Olimpiadzie w Monachium w 1971 r. i zrzeszenie Abu-Nidala wspierana przez Irak, Libię i Syrię oraz Hezbollah (Partia Boga) uformowany w 1983 r. Ambicją, którego jest ukonstytuowanie w Libanie Państwa Islamskiego. W Ameryce Południowej aktywni są maolitowski, peruwiański, ,,Świetlisty Szlak” i Tupamaros czyli Urugwajska Partyzancka Miejska. W Argentynie działa Argentyński Związek Antykomunistyczny jako ,,Szwadrony Śmierci”. Walką z terroryzmem zajęła się Liga Narodów. Raport o terroryzmie (1935 r) był powodem ,,konwencji o (...) zwalczaniu terroryzmu” (1937 r.). Mimo to konwencja nie działała i dopiero globalizacja i kontakt z terrorystami, intensyfikacja ich bezwzględności spowodowały usankcjonowania tego procederu. Prawo zwalczające terroryzm znalazło się w ujednoliconym prawie trans państwowym, traktującym terroryzm jako przestępstwo (karanie terrorystów). Prace realizowane były razem z ONZ. Przyjęte konwencje to: Konwencja Tokijska z 14.09.1963 r. o terrorze w samolotach. Konwencja Haska z 1970 r. o zapobieganiu przejmowania władzy nad samolotami, Konwencja Montrealska z 1973 r. dot. walki z bezprawnym przechwytywaniem cywilnych samolotów, Konwencja Nowojorska z 1973 r. w kwestii agresji wobec zdrowia, życia i wolności osób z ochroną (dyplomacji, głowy państw i ich bliscy) oraz ich ,,siedzibom” narzędziom komunikacji. Konwencję o walce z terroryzmem podpisano w 1976 r. w Strasburgu. Nakazuje ona stosowanie konwencji Europejskiej o walce z terroryzmem (Dublin 1979 r.) Kolejna to Konwencja o ,,fizycznym zabezpieczeniu materiałów nuklearnych” 1980 r. podpisana pod agendą Międzynarodowej Agencji Energii Atomowej. Istnieją inne rezolucje Zgromadzenia Ogólnego ONZ regulujące tą kwestię. Kategorią terroryzmu międzynarodowego jest terroryzm państwowy (przykład Ameryka Południowa). Jako odmiana walki przeciw organizacjom protestanckim w wydaniu miejskim i wiejskim np. w Salwadorze, Gwatemali, Argentynie, Brazylii. Terroryzm państwowy to posługiwanie się przemocą przez reprezentantów Państwa lub osoby wchodzące z nimi w relacje łamiąc przy tym prawo między i wewnątrzpaństwowe. Terroryzm Państwowy jest tajny wykorzystujący specsłużby. O terroryzmie państwowym mającym międzynarodowe cechy mowa jest gdy atak terrorystyczny zaadresowany jest przeciw organizacjom lub państwom oraz ich obywatelom. Terroryzm państwowy to np. atak USA na Liban w rewanżu za wspieranie przez Libię zamachów na USA W 1986 r., atak samolotów izraelskich na obiekt Organizacji Wyzwolenia Palestyny w Tunezji w 1985 r. Odmianą terroryzmu międzypaństwowego są działania wojska i spec służb w innym państwie. Ataki terrorystów w małym zakresie, są jednak w wstanie skatalizować spór z wykorzystaniem broni. Kopiowanie tekstów zawartych na blogu w celach edukacyjnych wskazane. Źródło: leksykon politologii”., s. 599-602. Autor: A., Antoszewski i A., Herbut. Jak pokazują ataki terrorystyczne ostatniej dekany np. New York, w Rzymie, w Madrycie w Londynie lub w szkole w Biesłanie a także zamach na wolność francuskiego słowa w jednej z redakcji w Paryżu (w 2015 r.). Należy pamiętać, że walka z terroryzmem wymaga globalnych rozwiązań tego globalnego problemu.

,,Płynna Inwigilacja rozmowy” książka autorstwa Prof. Zygmunta Baumana i Prof. Dawida Lyon

,,Płynna Inwigilacja rozmowy” książka autorstwa Prof. Zygmunta Baumana i prof. Dawida Lyon. Czemu warto przeczytać tą książkę? Ponieważ uzmysławia Nam. iż żyjemy w globalnym domu Wielkiego Brata (monitoring i google), który egzystuje dzięki sztucznej inteligencji. Obaj socjologowie wyciągają wnioski płynące z analizy wirtualnej rzeczywistości, która wpływa na zmianę w postrzeganiu świata przez pokolenia krótkiej informacji. Co trzeba zrobić żeby zaistnieć np. na Facebooku? Czy uprawniona jest dziś parafraza twierdzenia Kartezjusza ,,Twitteuje więc jestem” Czy dobrowolnie pozbywamy się prywatności aby wyrazić swoją opinię na forum a jeśli tak to jak jest ona wykorzystywana? Czy dziś (jak udowadnia Edward Snowden) informacja wyparła bomby w globalnej wojnie o wpływy i jest najlepszym towarem? Jak postęp techniczny zaczyna kreować nasze potrzeby i czy stajemy się klimatami wszechobecnej technologi korzystając np. z telefonu komórkowego, który nie tylko Nam (ale komuś jeszcze) jest przydatny. Pytanie brzmi komu? Czy w dżungli informacyjno-technicznej nasza osobowość się zmienia? Kiedy i dlaczego odczuwamy niepokój i przestajemy wierzyć we własne siły? Książka nie jest tylko przeznaczona dla zajmujących socjologią w kontekście przemian globalnych ale także i tych którzy chcą poszerzyć horyzonty o współczesnym inwigilowanym świecie (drony), z którego już coraz trudniej się ,,wylogować”. ,,Przeczytaj bo warto” wiedzieć w jakim świecie żyjemy i czy jest on już po prostu uzależnieniem od innowacji? Czy tez widać jeszcze światełko w tunelu korzyści, które daje Nam techniczna inwigilacja ludzkich zachowań.