AKSJOLOGIA I JEJ PRZYKŁAD

AKSJOLOGIA z j. grec. aksia znaczy wartość, aksios oznacza godny, cenny a z kolei logos tłumaczy się jako słowo lub nauka. Z tego należy wyciągnąć wniosek, ze aksjologia jest teorią wartości a więc nauką o wartościach. Należy zaznaczyć iż pierwszy raz terminem aksjologia posłużyli się E. Hartman w książce ,,Grundriss der Axoilogie”, 1906 roku oraz P. Lapie w pozycji ,,Logique de la  volontḗ”, 1902 roku. Obszarem, którym zajmuje się aksjologia rozumiana jako szczegółowe wyobrażenie wartości stanowią badania zależności zaistniałych między wartościami religijnymi, politycznymi, estetycznymi, moralnymi itp., Czasami określenie aksjologia jako termin stosowany jest w celu skonkretyzowania określonego systemu wartości. W naukach humanistycznych przyjęto, że wartości stanowią bodziecie emocjonalne wynikającymi z natury zachęcającymi jednostkę do identyfikacji danych przez społeczeństwo i uznanie  zasad a także ich nienaruszanie. Zespół wartości można zdefiniować jako przyjęty i pozytywnie oceniany system społeczny (J.W.Naumann). Wartości składają się z wielu wzajemnie powiązanych lecz nie jednakowych struktur, które wspólnie tworzą system wartości. Fundamentalnym kwestią aksjologii jest sformułowanie takich zagadnień jak: oceny, sens norm i ich charakter, relacje zachodzące pomiędzy różnymi wartościami a także ich funkcjami w systemie wartości. Niemiecki logik, filozof oraz fizjolog R. H. Lotze  (1817-1881) uznany został za ojca aksjologii, Standardowym dziełem Lotze jest ,,Geschichte der Asthetik in Deutschlant” z 1868 roku. Lotze odwoływał się do filozofii I. Kanta w tym do należącego do niego podziału na to co powinno być (Sollen) i tym co istnieje (Sein). Posługując się tym podziałem polaryzował wartość przedmiotu od właściwości i jego istnienia. Intensywny rozwój badań aksjologicznych miał miejsce na przedsieni XIX i XX wieku. Taki stan rzeczy był reakcją na scjentystyczno-pozytywne stanowisko mówiące, że naukowe poznanie stanowi poznanie absolutne, Natomiast wszystko to co nie jest poznane nie można postrzegać tego w sposób naukowy (chodzi tu np. o idee Boga). Głównymi przedstawicielami aksjologii byli: R, P. Perry (1876 – 1957), G. E, Moore (1872 – 1958), M, Scheler (1847 – 1928), H. Rickert (1876 – 1928). . Źródło: leksykon politologii”. Autor: A., Antoszewski i A., Herbut.
   Przykładem aksjologicznych rozważam np. na temat ewolucji wartości pod wpływem wydążeń historycznych może stanowić cykl wywiadów pod tyt. ,,To co jest najważniejsze". Recenzja tej książki, znajduje się w jej tytule.