BEHAWIORYZM

BEHAWIORYZM: należy do rodziny prądów przypisanych psychologii zajmujący się analizą materii społecznej kładącej nacisk na świadomościowe lub psychiczne cechy egzystowania. Głównym obiektem doświadczeń behawioralnych stanowią skierowane na zewnątrz symptomy ludzkiego reagowania. Dlatego określenie to pochodzi z j. angielskiego behauior tłumaczonego jako zachowanie. Podkreślić należy iż behawioryzm nie bada jednak kondycji duchowej czy stanu psychicznego konkretnego człowieka. Określenie Behawioryzm stosowane jest z ,,psychologią reakcji” lub z ,,psychologią zachowań” wymienię. Wzięło to się z nowatorskich badań E.L. Thorndike´a oraz I. Poawłowa. Natomiast autorami behawioryzmu byli J. B. Watson pochodzący z Ameryki oraz wywodzący się z Rosji W. Bechterew (ten pierwszy zaproponował, eksperymenty nad przeżyciami zastąpić eksperymentami nad zachwianiami). Behawioryzm stał się istotnym postępowaniem zakresie badań politologicznych oraz socjologicznych. Nadmienić warto iż na przełomie lat pięćdziesiątych i sześćdziesiątych doświadczenia z wykorzystaniem podejścia behawioralnego zastosowano w Stanach Zjednoczonych w pracach naukowych nad uwarunkowaniami formowania i roli elit na gruncie lokalnym. Badając poczynania pojedynczych osób w relacjach o charakterze politycznym, w pracach takich jak: ,,The Power Elite” aut. B. Berelsona C.W. Millsa z roku 1956, ,,Voting”, aut. R.M. Milibanda, ,,The State in Capitalist Society” z roku 1969 dowiedziono zasadność tzw. ,,żelaznego prawa oligarchii” autorstwa R. Michelsa a także słuszność twierdzenia nazwanego,,teorią przepływu elit”. Której autorem był V. Pareto. Źródło: leksykon politologii”. Autor: A., Antoszewski i A., Herbut. Czy znasz przykłady zastosowania badan behawioralnych? Jeśli tak to zapraszam do napisania komentarza. Kopiowanie tekstów zawartych na blogu w celach edukacyjnych wskazane.