APARTHEID I JEGO PRZYKŁAD

APARTHEID: afrikaanns apartness oznacza segregację, rozdzielenie. Rasistowska polityka praktykowana w 1991 roku w RPA opisująca relację między kolorową większościową a białą mniejszością. Określenie to sformułowane początkowym okresie lat czterdziestych nosiło znamiona politycznego frazesu formacji Nacjonalistycznej, nie mniej jednak korzenie polityki tej sięgają czasów osadnictwa przez białoskórych w roku 1652 roku na terenie Afryki południowej. Apartheid stanowi rodzaj rasizmu i był sztandarową strategią polityczną państwa zapoczątkowaną 1948 roku kiedy to Nacjonalistyczna partia objęła władzę. Gdy analizuje się apartheid to nie zbędne podkreślenia są dwa przymioty. Pierwszy z nich zezwalał na politykę tzw. ,,rasowej regresji, która polegała na oddzieleniu ludności białej liczącej 19% jej populacji od pozostałej części składającej się z takich grup etnicznych jak: 10% ludności mieszanej, 3% Azjatów, 68%. Zaczynając od 1950 roku, w którym powstał cały zbiór przepisów mających na celu zabezpieczenie białym warunków ,,Odrębnego rozwoju”. Przykładem, którego jest ,,The Group Adreas Aact z 1959 roku konstytuował dla każdej rasy oddzielne dzielnice oraz zastosował ,,karty wstępu”, które wymagało się od Afrykańczyków. Karty te dawały prawo przebywania zarezerwowanych dla białych okręgach. Tak zwany Promoton of Bandu Self-Government Act z roku 1959 stworzył 10 obszarów przeznaczonych tylko dla Afrykańczyków, którym zwrócono typy organizacji opartych na szczepach. Aktem normatywnym z 1970 traktującym o obywatelstwie podjęto decyzje, że Afrykanin nie zależnie od miejsca zamieszkania zobowiązaniowy jest posiadać obywatelstwo jednego z bantustanów. Tą drogą w gruncie rzeczy pozbawiono czarnoskórych uczestnictwa w procesie decyzyjnym RPA, ponieważ ze swoich okrojonych politycznych praw mogli korzystać tylko będąc członkami ludności w obrębie konkretnych bantustanów. Drugim przymiotem apartheidu była gwarancja supremacji białym. Centralna władza posiadała samowładcze prawa także w odniesieniu do bantustanów. Jeśli chodzi o dowódców afrykańskich będących na czele ichniejszych władz samorządowych to opłacani oni byli przez rząd w Johanesburgu ale mogli być w każdej chwili przez niego także odwołani. W gabinetach oraz w parlamencie mieli możliwość zasiadania tylko biali. Izba parlamentarna wybierana była przez ludność białą oraz w części przez rząd. Stronnictwa spełniające funkcje opozycji były niedozwolone, natomiast znaczną cześć działaczy Afrykańskiego Kongresu Narodowego, do którego należał także Nelson Mandela zamykano do więzień. Broń mogli mieć tylko biali i oni tylko służyli w paramilitarnych organizacjach, w wojsku czy w policji. Strategia apartheidu napotykała dezaprobatę na międzynarodowym forum, dowodem czego był przymus w 1961 roku w RPA wycofania członkostwa jej we Wspólnocie Narodów a także nałożenie przez Stany Zjednoczone i Wielką Brytanię sankcji. Kwestia apartheidu i jago złożoność materii zaistniała na forum ONZ od 1948 roku. Konwencja dotycząca eliminacji wszystkich przejawów rasowej nietolerancji została podpisana 07.03.1960 roku, którą nazwano ,,dekolonizacyjną” w gruncie nie dotyczyła ona Afryki Południowej, ponieważ kraj ten nie stanowił w tym czasie kolonie. Należy dodać że w grudniu 1974 roku na podstawie rezolucji Zgromadzenia Narodowego ONZ afirmowano wyłączenie RPA z organizacji o charakterze międzynarodowym. Znamienny jest fakt że od 1977 do 1981 roku weszło w życie 33 rezolucje negujące apartheid. Ustalono 19.01.1966 roku konwencję o zaprzestaniu wszystkich przejawów dyskryminacji na tle rasowym. Napiętnowano w niej apartheid we wszystkich jego przejawach. Zaczynając od 1990 roku zauważyć można w RPA tendencję rezygnacji z polityki apartheidu. Pierwotną oznaką dobrej woli było postanowienie prezydenta de Klerka w sprawie uprawomocnienia się Afrykańskiego Kongresu Narodowego oraz o wypuszczeniu z więżenia lidera Afrykańczyków Nelsona Mandeli. Zachęcam do pisania komentarzy. Źródło: leksykon politologii”. Autor: A., Antoszewski i A., Herbut.