ANARCHIZM KOLEKTYWISTYCZNY

ANARCHIZM KOLEKTYWISTYCZNY: czyli doktryna stworzona przez M. Bakunina, który koncepcje i idee zawarł w broszurach, książkach oraz w pismach takich jak np. ,,Państwo i anarchia” z roku 1873, ,,Niemieckie cesarstwo bata i rewolucja społeczna” z roku 1871, ,Bóg i państwo” z roku 1871 a także ,,Rewolucyjny katechizm z roku 1866. Bukanin udowadniał, iż absolutna wolność czyli z natury niepodzielna stanowi nadrzędną wartość. Sądził również, że wolność absolutna nie jest w konflikcie z nieprzymuszonym przyjęciem przez jednostkę zasad, które dotyczą wszystkich a więc także niejednolitych grup ludzkich. Akcentował jednak, że przynależność jednostki do zbiorowości powinna mieć dobrowolną formą a nawet ma być wynikiem spontaniczności. W odróżnieniu do Proudhona negował pomysł łagodnych reform natomiast optował za niezwłocznym zlikwidowaniem państwa. Miał nadzieje, że istnieje szansa szybkiego postępu rewolucji zapoczątkowaną przez utajnioną federacje konspiratorską. Wzorzec społeczności anarchistycznej upatrywał w luźnym sojuszu grup konsumpcyjno-produkcyjnych integrujących się w wyniku przesłanek nieprzymuszonych tak w sferze poziomej (w skali okręgów i gmin), jak i sferze pionowej (federacyjna struktura). W zasadniczy sposób negował własność prywatną. Przewidywał, że pokolenia, które nadejdą będą kierować się założeniem równości ekonomicznej, której istotę miała określać nie jasno sprecyzowane pojęcie ,,instynktu mas”. Na zasadzie solidarności jednostek i równości społecznej. Przewidywał także, że kolektywizm stanie się antidotum na zagrożenie gromadzenia się majątku narodowego w najważniejszych centrach dyspozycyjnych.  Źródło: leksykon politologii”. Autor: A., Antoszewski i A., Herbut